‘We zijn geen klachtenbureau’
Karin van Ginkel zit als moeder van twee jongens van 12 en 14 in de oudergeleding van het Pallas Athene College in Ede. En van daaruit als afgevaardigde in de Ondersteuningsplanraad van het Samenwerkingsverband. Dit doet ze al twee jaar, na eerder ervaring te hebben opgedaan in een ouderplatform op de basisschool van haar kinderen.
Wat doe je in het dagelijks leven?
‘Ik heb een organisatieadviesbureau dat zich specifiek op scholen in het primair onderwijs richt. Ik help daar bij verander- en innovatietrajecten. Vanuit mijn werk geef ik nog wel eens een (ongevraagd)advies aan de school van mijn kinderen. Bijvoorbeeld dat het handig is om na te denken over het instellen van een vakgroep digitale didactiek. Want hoe geef je effectief online les? Tijdens de eerste coronagolf zijn er -al improviserend- bergen werk verzet. Maar nu weet je wat er kan komen. Daar moet je dan iets voor optuigen.’
Hoe is het overleg trouwens in coronatijd?
‘Met de coronamaatregelen moet je soms snel schakelen. Dan gaan we niet snel op onze strepen staan, maar we worden wel graag op de hoogte gehouden. Wij hadden daarbij ook nog te maken met een directeurswissel deze zomer. Waar de vorige directeur ons snel opzocht om even ruggespraak te houden, merken we dat de onlangs aangetreden nieuwe directeur, in zijn enthousiasme en zorg om alles goed geregeld te krijgen, er weleens wat tussendoor laat glippen. En we snappen dat hij snel wil, maar we willen het niet uit de nieuwsbrief vernemen.’
Zit de rector bij alle overleggen?
‘Voordat ik erbij kwam, zaten de rector en conrector bij alle vergaderingen. Ik heb, met mijn ervaring in ondernemingsraden in andere sectoren, voorgesteld om één a twee keer per jaar zónder de directie erbij te vergaderen. Daar moesten ze even aan wennen. De directie vroeg of dat een motie van wantrouwen was. Nee dus. Het is soms fijn om te filosoferen zonder dat daar meteen de bestuurder bovenop zit. De voorzitter van de MR, één van de docenten, zei: “Ik vind het fijn dat jij dat aankaart. Dan gaan we dat nu in gang zetten.” We merken sindsdien dat de leerlingen in de MR zich vrijer voelen om in die overleggen dingen ter sprake te brengen.’
Hebben je kinderen het wel eens met je over je medezeggenschapswerk?
‘Haha, nee. Laatst was er een vacature voor een leerling. Toen ik vroeg of het iets voor hen was, zeiden ze ‘Neu..’ Momenteel zitten er twee meiden uit VWO4 en een jongen uit VWO3 in de leerlinggeleding van de MR. Het is een school is voor mavo, havo en vwo. Ik had het heel leuk gevonden als er één leerling uit de andere afdelingen was gekomen als MR-kandidaat.’
Wat is een uitdaging als ouder in de MR?
‘Ik krijg niet veel ouders aan de telefoon. Bij andere ouders op onze school leeft de MZ blijkbaar niet zo sterk. Maar ik hoor van collega’s uit de OPR dat ouders zich melden bij de MR als ze het niet eens zijn met wat er met hun zoon of dochter gebeurt in de klas. Dat moeten ze toch écht melden bij de mentor of anders de afdelingsleider of de directie. Wij zijn geen klachtenbureau. Ik kan me voorstellen dat dat een valkuil kan zijn als je begint in de MR.’
Wat helpt jou om je MR-werk beter te kunnen doen?
‘Ik heb voor mijn OR werk en OPR cursussen gevolgd. En ik kan me voorstellen dat het MR-werk lastig is als je dat nooit gedaan hebt. Het is dus eigenlijk een must. Je kan dit werk niet doen zonder enige kennis van de medezeggenschap. Daarom zet ik aandacht voor scholing van de leden telkens op de agenda. Dan kom je ook beter beslagen ten ijs als het echt spannend wordt, zoals met een fusie, een reorganisatie of als een school onder toezicht wordt gesteld.’
Waarom doe je dit werk?
‘Om het bestuur scherp te houden. En om relevante thema’s bij het bestuur op de agenda te krijgen. Dat is waar je het voor doet: goed onderwijs voor ieder kind. Het is natuurlijk liefdewerk oud papier. Maar ik doe het met plezier. En ik vind het leuk om op een andere manier betrokken te zijn bij het onderwijs dan alleen vanuit mijn werk.’